хлебнае дрэва

т. 17, с. 31

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

хле́бны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. хле́бны хле́бная хле́бнае хле́бныя
Р. хле́бнага хле́бнай
хле́бнае		 хле́бнага хле́бных
Д. хле́бнаму хле́бнай хле́бнаму хле́бным
В. хле́бны (неадуш.)
хле́бнага (адуш.)		 хле́бную хле́бнае хле́бныя (неадуш.)
хле́бных (адуш.)
Т. хле́бным хле́бнай
хле́бнаю		 хле́бным хле́бнымі
М. хле́бным хле́бнай хле́бным хле́бных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

по́жня, -і, мн. -і, -жань, ж. (абл.).

Зжатае хлебнае поле або сенажаць.

|| прым. по́жневы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

моль¹, -і, ж.

Дробны матылёк атрада лускакрылых, вусень якога нішчыць шарсцяныя тканіны, хлебнае зерне і інш.

|| прым. мо́левы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

jackfruit [ˈdʒækfru:t] n. джэ́кфрут, усходне-інды́йскае хле́бнае дрэ́ва

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

chlebowiec

м. бат. хлебнае дрэва (Artocarpus Forst.)

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

по́жня, ‑і, ж.

1. Зжатае хлебнае поле; іржышча. [Міхась] выйшаў з-за густой сцяны жыта на пожню. Сабаленка. [Малання] хадзіла па пожні, пільна прыглядаючыся, ці не валяюцца дзе каласкі, ці добра звязаны снапы. Мележ.

2. Абл. Сенажаць. Агульнымі сіламі вяскоўцаў сабралі з поля снапы, з пожні сена. Нікановіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

артака́рпус

(н.-лац. artocarpus)

дрэва сям. тутавых з буйнымі ядомымі суплоддзямі, пашыранае ў тропіках Азіі, Палінезіі; хлебнае дрэва.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Дыл, дыло́к ’самая мяккая мука пры сеянні, парашок’. Паводле Трубачова (Эт. сл., 5, 200–201), як і рус. дыл ’пыл, якое-н. расцёртае ў парашок рэчыва’, дыль ’мучное, хлебнае, крухмальнае рэчыва ў збожжы’, роднаснае літ. dūlis ’туман, пара’, dùlkė ’пылінка’: да і.-е. *dhū̆‑l‑ (Трубачоў, там жа, не згаджаецца з тлумачэннем Абаева: параўнанне з асец. формамі).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)

хле́бны

1. (пра печаны хлеб) Brot-;

хле́бныя вы́рабы Brótwaren pl;

2. разм. (выгодны, даходны) Brot; vórteilhaft, éinträglich, gewínnbringend;

хле́бнае дрэ́ва бат. Brótfruchtbaum m -(e)s, -bäume

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)