хларафі́л, -у, м.

Зялёны пігмент раслін.

|| прым. хларафі́лавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хларафі́л

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. хларафі́л
Р. хларафі́лу
Д. хларафі́лу
В. хларафі́л
Т. хларафі́лам
М. хларафі́ле

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

хларафі́л, -лу м. хлорофи́лл

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хларафі́л, ‑у, м.

Зялёны пігмент раслін, з дапамогай якога яны паглынаюць сонечную энергію і ажыццяўляюць фотасінтэз.

[Грэч. chlōros — зялёны і phýllon — ліст.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Хларафіл 2/350, 351, 482; 3/461, 5/12; 6/63, 518; 8/291, 432; 11/63

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

хларафі́л

(ад гр. chloros = зялёны + phyllon = лісток)

зялёны пігмент раслін, з дапамогай якога яны паглынаюць сонечную энергію і ажыццяўляюць фотасінтэз.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

хлорофи́лл хларафі́л, -лу м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

chlorophyll [ˈklɒrəfɪl] n. bot. хларафі́л

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

хларапла́сты, ‑аў; адз. хларапласт, ‑у, М ‑сце, м.

Зялёныя цельцы ў пратаплазме расліннай клеткі, якія ўтрымліваюць хларафіл.

[Ад грэч. chlōros — зялёны і plastos — утвораны.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

chlorofil, ~u

м. біял. хларафіл

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)