хлара́л

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. хлара́л
Р. хлара́лу
Д. хлара́лу
В. хлара́л
Т. хлара́лам
М. хлара́ле

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

хлара́л, -лу м., фарм. хлора́л

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хлара́л, ‑у, м.

Бясколерная масляністая вадкасць з рэзкім пахам, якая атрымліваецца ў выніку хларавання спірту.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хлара́л

[ад хлор + ал(каголь)]

бясколерная масляністая вадкасць з рэзкім пахам, якая атрымліваецца ў выніку хларавання спірту; выкарыстоўваецца пры вырабе інсектыцыдаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

хларалгідра́т

(ад хларал + гідрат)

бясколернае крышталічнае рэчыва гаркаватага смаку, якое выкарыстоўваецца як снатворны і процісутаргавы сродак.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)