хе́ты, ед. хе́таў ист. хе́тты

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хеты

т. 17, с. 15

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

хе́ты, ‑аў; адз. хет, ‑а, М хеце, м.

Агульная назва плямён і народнасцей, якія насялялі ў 2 і ў пачатку 1 тысячагоддзя да н. э. цэнтральную і ўсходнюю часткі Малой Азіі і паўночную Сірыю.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хет,

гл. хеты.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хе́т

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. хе́т хе́ты
Р. хе́та хе́таў
Д. хе́ту хе́там
В. хе́та хе́таў
Т. хе́там хе́тамі
М. хе́це хе́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)