хаўру́снік, -а, мн. -і, -аў, м. (разм.).

Саўдзельнік у якой-н. справе, у хаўрусе.

|| ж. хаўру́сніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. хаўру́сніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хаўру́снік

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. хаўру́снік хаўру́снікі
Р. хаўру́сніка хаўру́снікаў
Д. хаўру́сніку хаўру́снікам
В. хаўру́сніка хаўру́снікаў
Т. хаўру́снікам хаўру́снікамі
М. хаўру́сніку хаўру́сніках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

хаўру́снік м., разг. компаньо́н; соо́бщник

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хаўру́снік, ‑а, м.

Разм. Саўдзельнік у якой‑н. справе; кампаньён. Гэта быў чалавек вельмі вынослівы, спрытны і храбры, што называецца сарві-галава, весялун, добры хаўруснік і забіяка. Алешка. Але калі Алесь пачаў.. вучыць дзяцей розным, прывезеным з горада, гульням, яны пазналі ў ім добрага хаўрусніка і зрабіліся самымі блізкімі яго сябрамі. Галавач. // Разм. Саўдзельнік якога‑н. злачынства, якіх‑н. несумленных спраў. [Жарыкаў:] — Бясспрэчна, што ў Бандыся былі хаўруснікі. Не мог жа ён адзін вынесці ўсё на калёсы. Асіпенка. Стась жа прыходзіў на бераг кожны раз п’яны. Значыць, меў і хаўрусніка, каму збываў калгаснае дабро!.. Ваданосаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хаўру́снік м.

1. уст., разм. Verbündete (sub) m -n, -n;

2. разм. Míttäter m -s, -, Mít¦schuldige (sub) m -n, -n, Hélfershelfer m -s, -; Komplíze m -n, -n, Komplíce [-tsə i -sə] m

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

хаўру́сніца, ‑ы, ж.

Разм. Жан. да хаўруснік.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

супо́льнік, -а, мн. -і, -аў, м.

1. Таварыш па сумеснай дзейнасці, паплечнік, аднадумец; кампаньён.

2. Саўдзельнік, хаўруснік у якіх-н. злачынных справах.

|| ж. супо́льніца, -ы, мн. -ы, -ніц.

|| прым. супо́льніцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

sojusznik

м. саюзнік; хаўруснік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

aliant

м. саюзнік; хаўруснік

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Kamerád

m -en, -en тава́рыш, ся́бар, хаўру́снік

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)