хаўру́сны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. хаўру́сны хаўру́сная хаўру́снае хаўру́сныя
Р. хаўру́снага хаўру́снай
хаўру́снае		 хаўру́снага хаўру́сных
Д. хаўру́снаму хаўру́снай хаўру́снаму хаўру́сным
В. хаўру́сны (неадуш.)
хаўру́снага (адуш.)		 хаўру́сную хаўру́снае хаўру́сныя (неадуш.)
хаўру́сных (адуш.)
Т. хаўру́сным хаўру́снай
хаўру́снаю		 хаўру́сным хаўру́снымі
М. хаўру́сным хаўру́снай хаўру́сным хаўру́сных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

хаўру́сны разг. о́бщий, совме́стный; арте́льный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хаўру́сны, ‑ая, ‑ае.

Разм. Які належыць хаўрусу. Хаўрусная малатарня. □ [Ганна:] — Хутка год будзе, як падглядалі хаўрусных пчол. З таго ты [Кацярынка] і не была ў Ластку. С. Александровіч.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хаўру́сны разм. geméinsam, geméinschaftlich

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

хаўру́с, -у, м. (разм.).

1. Група людзей, звязаных агульнымі мэтамі, інтарэсамі.

2. Саюз, садружнасць.

Маці была ў хаўрусе з суседкай.

|| прым. хаўру́сны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)