хандры́ць, -ру́, -ры́ш, -ры́ць; -ры́м, -рыце́, -ра́ць; незак.

Знаходзіцца ў стане хандры; сумаваць, тужыць.

Х. ад адзіноты.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хандры́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. хандру́ хандры́м
2-я ас. хандры́ш хандрыце́
3-я ас. хандры́ць хандра́ць
Прошлы час
м. хандры́ў хандры́лі
ж. хандры́ла
н. хандры́ла
Загадны лад
2-я ас. хандры́ хандры́це

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

хандры́ць несов. хандри́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хандры́ць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; незак.

Знаходзіцца ў стане хандры; сумаваць, тужыць. — Чалавек прывыкае да людзей і, калі адзін апынецца, пачынае хандрыць. Гурскі. Жонка вядзе сваё: — Хандрыць пачынаеш, Іван. Нядобрыя сімптомы. Шамякін.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хандры́ць разм. Gríllen fángen*, Trübsal blásen*; schwérmütig [trübselig] sein

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

хандри́ть несов. хандры́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

пахандры́ць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак.

Хандрыць некаторы час.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

захандры́ць, ‑ру, ‑рыш, ‑рыць; зак.

Разм. Пачаць хандрыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

расхандры́цца, ‑руся, ‑рышся, ‑рыцца; зак.

Разм. Пачаць моцна хандрыць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

капры́знічаць, ‑аю, ‑аеш, ‑ае; незак.

Тое, што і капрызіць. Заўсёды, калі хто з дзяцей пачынае капрызнічаць ці наогул хандрыць, толькі ён, бацька, можа кожнаму рады даць. Гроднеў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)