хамі́ць, -млю́, -мі́ш, -мі́ць; -мі́м, -міце́, -мя́ць; незак. (разм.).

Паводзіць сябе груба і бесцырымонна.

Х. дарослым.

|| зак. нахамі́ць, -млю́, -мі́ш, -мі́ць; -мі́м, -міце́, -мя́ць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хамі́ць

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 2-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. хамлю́ хамі́м
2-я ас. хамі́ш хаміце́
3-я ас. хамі́ць хамя́ць
Прошлы час
м. хамі́ў хамі́лі
ж. хамі́ла
н. хамі́ла
Загадны лад
2-я ас. хамі́ хамі́це

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

хамі́ць несов., разг. хами́ть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

хамі́ць, ‑млю, ‑міш, ‑міць; незак.

Разм. Паводзіць сябе груба і бесцырымонна. На ўроках.. [вучань] смяецца гучна. Хаміць настаўнікам сваім і не выконвае задання. Корбан.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

хамі́ць разм sich flégelhaft benéhmen*

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

нахамі́ць гл. хаміць.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

хами́ть несов., разг., презр. хамі́ць.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

cheek​2 [tʃi:k]v. infml паво́дзіць/трыма́ць сябе́ наха́бна; наха́бнічаць; гавары́ць дзёрзкасці; паво́дзіць/трыма́ць сябе́ дзёрзка, хамі́ць

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

flégeln

1.

vt

1) малаці́ць (цапамі)

2) біць (каго-н.)

2.

vi i (sich) гру́ба паво́дзіць сябе́, хуліга́ніць, хамі́ць

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

распераза́цца, ‑перажуся, ‑пяражашся, ‑пяражацца; заг. расперажыся; зак.

1. Зняць з сябе тое, чым быў падперазаны (пояс, папругу, рэмень і пад.). Не пазіраючы ні на кога і тупнуўшы разы са два, Пракоп моўчкі расперазаўся і зняў сярмягу. Колас.

2. Разм. Расшпіліцца (пра пояс).

3. перан. Перастаць стрымліваць сябе; стаць недысцыплінаваным, нахабным. Прытым, Зусім расперазаўся [Кузьма], — Ідзе па вуліцы, шуміць, Бушуе, брэша і хаміць. Корбан. Цяпер, адганяючы непажаданы ўспамін, .. [Гукан] падумаў інакш, больш злосна: «Зазнаўся, няшчасны пісака... Расперазаўся». Шамякін.

•••

Хоць расперажыся — уволю, колькі хочаш.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)