назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| ха́мы | ||
| ха́ма | ха́маў | |
| ха́му | ха́мам | |
| ха́ма | ха́маў | |
| ха́мам | ха́мамі | |
| ха́ме | ха́мах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
| ха́мы | ||
| ха́ма | ха́маў | |
| ха́му | ха́мам | |
| ха́ма | ха́маў | |
| ха́мам | ха́мамі | |
| ха́ме | ха́мах |
Крыніцы:
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
1. Чалавек ніжэйшага саслоўя, звычайна селянін (
2. Грубы, нахабны чалавек (
||
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
1.
2.
[Ад імя Хама, сына Ноя, які, паводле біблейскага сказання, быў пракляты бацькам за непашану.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
хаму́ла, -ы,
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
ха́мка, ‑і,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
хаму́ла
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
хаму́ла, ‑ы,
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)