халу́па, -ы, мн. -ы, -лу́п, ж.

Невялікая бедная хата.

Жыць у халупе.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

халу́па

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. халу́па халу́пы
Р. халу́пы халу́п
Д. халу́пе халу́пам
В. халу́пу халу́пы
Т. халу́пай
халу́паю		 халу́памі
М. халу́пе халу́пах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

халу́па ж. халу́па, лачу́га, хиба́ра

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

халу́па разг. халу́па, -пы ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

халу́па, ‑ы, ж.

Невялікая, несамавітая, бедная хата. Праз некаторы час замест старой Барысевічавай халупы.. [Тодар] паставіў новую хату, перасыпаў хлявы, гумно і пабудаваў свіран. Чарнышэвіч. [Стары:] — У людзей хаты як хаты, а ў яго [Атрохі] халупа: адну сцяну туды павяло, другую — туды. Ракітны.

[Польск. chałupa.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

халу́па ж разм Káte f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

халупа

Том: 36, старонка: 46.

img/36/36-046_0236_Халупа.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

hovel [ˈhɒvl] n. хаці́на, халу́па; шала́ш

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

hut [hʌt] n. хаці́на, халу́па, ха́тка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

лачу́га хаці́на, -ны ж., халу́па, -пы ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)