фіё́рд

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. фіё́рд фіё́рды
Р. фіё́рда фіё́рдаў
Д. фіё́рду фіё́рдам
В. фіё́рд фіё́рды
Т. фіё́рдам фіё́рдамі
М. фіё́рдзе фіё́рдах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фіёрд, -а, М -дзе, мн. -ы, -аў, м.

Вузкі, з крутымі і высокімі берагамі марскі заліў, які глыбока ўразаецца ў сушу.

Скандынаўскія фіёрды.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фіёрд м., геогр. фио́рд, фьорд

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фіёрд, ‑а, М ‑дзе, м.

Вузкі, з крутымі і высокімі берагамі марскі заліў, які глыбока ўразаецца ў сушу. Дамовіўся.. [датчанін] з некалькімі эскімосамі, што яны на сваіх чаўнах паплывуць на той бок фіёрда. — так завуць марскія затокі з вельмі крутымі скальнымі берагамі, — накосяць там травы, насушаць яе і прывязуць яму гатовае сена. Дубоўка.

[Нарв. fjord.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фіёрд

т. 16, с. 371

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

фіёрд м. Fjórd m -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

фіёрд

(нарв. Fjord)

вузкі глыбокі марскі заліў з высокімі і скалістымі берагамі, які глыбока ўразаецца ў сушу.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ф’ёрд фіёрд м. геагр. Fjord m -(e)s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Осла-фіёрд

т. 11, с. 454

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Согне-фіёрд

т. 15, с. 73

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)