фіні́фць

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 3 скланенне

адз.
Н. фіні́фць
Р. фіні́фці
Д. фіні́фці
В. фіні́фць
Т. фіні́фцю
М. фіні́фці

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фіні́фць, -і, ж.

Эмаль для пакрыцця металічных вырабаў і нанясення ўзору на фарфор.

|| прым. фіні́фцевы, -ая, -ае.

Ф. пярсцёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фіні́фць ж. фини́фть

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фіні́фць, ‑і, ж.

Старажытнаруская назва эмалі для пакрыцця металічных вырабаў і для нанясення ўзору на фарфор.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Фініфць 10/598; 11/452, гл. Эмаль

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

фініфць

т. 16, с. 405

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

фіні́фць

(ад гр. chymeyton, ад chymeyo = змешваю)

эмаль для пакрыцця металічных вырабаў і для нанясення ўзору на фарфор.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

растоўская фініфць

т. 13, с. 365

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

фини́фть спец. фіні́фць, -ці ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)