фі́лін, -а, мн. -ы, -аў, м.

Драпежная начная птушка атрада соў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фі́лін

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. фі́лін фі́ліны
Р. фі́ліна фі́лінаў
Д. фі́ліну фі́лінам
В. фі́ліна фі́лінаў
Т. фі́лінам фі́лінамі
М. фі́ліне фі́лінах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фі́лін м., зоол. фи́лин

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фі́лін, ‑а, м.

Драпежная начная птушка атрада соў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фі́лін м. заал. Úhu m -s, -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Філін Л. А. 10/589

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Філін Фядот Пятровіч

т. 16, с. 392

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Філін Ф. П. 6/373; 7/284; 9/189; 10/589—590; 12/444, 445

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Úhu

m -, -s заал. пуга́ч, фі́лін

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.) 

◎ Піліпоны ’нашчадкі раскольнікаў на Мазыршчыне’ (Лілія.)· Ад імені Піліп < Філін.

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)