Verbum

анлайнавы слоўнік

філё́нга

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

філё́нга, -і, ДМ -нзе, мн. -і, -лёнг і -аў, ж. (спец.).

1. Тонкая дошка або фанера, якая ўстаўляецца ў дзвярную або іншую раму.

2. Вузкая каляровая палоска, якая аддзяляе афарбаваную панэль ад верхняй часткі сцяны.

|| прым. філянго́вы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

філёнга ж., стол. филёнка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

філёнга

т. 16, с. 391

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

філёнга, ‑і, ДМ ‑нзе, ж.

Спец.

1. Тонкая дошка або фанера, якая ўстаўляецца ў дзвярную, паркетную або іншую раму.

2. Вузкая палоска, якая аддзяляе афарбаваную панель ад верхняй часткі сцяны. Працягнуць філёнгу.

[Ад ням. Füllung.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

філёнга ж. спец. Füllung f -, -en;

дзвярна́я філёнга Tǘrfüllung f

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

філёнга

(ням. Fullung)

1) тонкая дошка або фанера, якая ўстаўляецца ў дзвярную, паркетную або іншую раму;

2) вузкая палоска, якая аддзяляе афарбаваную панэль ад верхняй часткі сцяны.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

філянго́вы гл. філёнга.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

филёнка стол., архит. філёнга, -гі ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

slat [slæt] n. перакла́дзіна, пла́нка; філёнга;

slats of a Venetian blind пла́нкі жалюзі́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)