філо́лаг, -а, мн. -і, -аў, м.

Спецыяліст па філалогіі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

філо́лаг

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. філо́лаг філо́лагі
Р. філо́лага філо́лагаў
Д. філо́лагу філо́лагам
В. філо́лага філо́лагаў
Т. філо́лагам філо́лагамі
М. філо́лагу філо́лагах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

філо́лаг м. фило́лог

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

філо́лаг, ‑а, м.

Спецыяліст у галіне філалогіі. Даследчык летапісаў павінен быць і філолагам і гісторыкам. «Полымя». // Разм. Студэнт філалагічнага факультэта ў вышэйшай навучальнай установе.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

філо́лаг м. Philológe m -n, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

філо́лаг

(гр. philologos)

спецыяліст у галіне філалогіі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

фило́лог філо́лаг, -га м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

philologist [fɪˈlɒlədʒɪst] n. філо́лаг

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

filolog

м. філолаг

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

рамані́ст​II м. (філолаг) Romaníst m -en, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)