фрызо́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. фрызо́н
Р. фрызо́ну
Д. фрызо́ну
В. фрызо́н
Т. фрызо́нам
М. фрызо́не

Крыніцы: tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фрызо́н, ‑у, м.

Адходы шоўкаматальнай вытворчасці, якія выкарыстоўваюцца для шоўкапрадзення.

[Фр. frison — завіток.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фрызо́н

(фр. frison = завіток)

пушыстыя валокны, якімі кокан шаўкапрада прымацоўваецца да навакольных прадметаў; з’яўляюцца адходамі шоўкаматальнай вытворчасці, якія выкарыстоўваюцца для шоўкапрадзення.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)