фры́з

‘тканіна’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. фры́з
Р. фры́зу
Д. фры́зу
В. фры́з
Т. фры́зам
М. фры́зе

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

фры́з

‘у архітэктуры - верхняя частка збудавання; у жывапісе - дэкаратыўная кампазіцыя’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. фры́з фры́зы
Р. фры́за фры́заў
Д. фры́зу фры́зам
В. фры́з фры́зы
Т. фры́зам фры́замі
М. фры́зе фры́зах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

фры́з

‘прадстаўнік народнасці’

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. фры́з фры́зы
Р. фры́за фры́заў
Д. фры́зу фры́зам
В. фры́за фры́заў
Т. фры́зам фры́замі
М. фры́зе фры́зах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

фрыз I м., архит., стол. фриз

фрыз II (род. фры́зу) м., текст., уст. фриз

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фрыз ​1, ‑а, м.

1. У архітэктуры — верхняя частка збудавання ў выглядзе паласы паміж галоўнай бэлькай і карнізам, звычайна ўпрыгожаная малюнкам. Дарычны фрыз. Арнаментальны фрыз.

2. У дэкаратыўнай скульптуры і жывапісе — выяўленчая ці дэкаратыўная кампазіцыя ў выглядзе гарызантальнай паласы, размешчанай на верхняй частцы сцяны ўсярэдзіне ці звонку будынка. А на сценах доўгі, .. і шырокі фрыз, на якім намаляваны высокія, у рост дзіцяці, казачна-бардовыя мухаморы. Караткевіч.

3. Аблямовачная арнаментальная паласа дывана, падлогі ці прадмета прыкладнога мастацтва.

[Фр. frise.]

фрыз ​2, ‑у, м.

Уст. Грубая варсістая шарсцяная тканіна, падобная да байкі ​2. Пакрывала з тоўстага зялёнага фрызу.

[Фр. frise.]

фрыз ​3,

гл. фрызы.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фрыз

т. 16, с. 485

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

фрыз

(фр. frise)

1) архітп. сярэдняя частка антаблемента паміж архітравам і карнізам 1;

2) аблямовачная арнаментальная паласа дывана, падлогі ці прадмета прыкладнога мастацтва.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

Дэ Фрыз Гуга

т. 6, с. 365

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

фры́завы I фри́зовый; см. фрыз I

фры́завы II фри́зовый; см. фрыз II

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фры́зы, ‑аў; адз. фрыз, ‑а, м.

Народ, які жыве ў Нідэрландах і ФРГ.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)