франдзёр, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Удзельнік фронды (у 1 знач.; гіст.).

2. перан. Той, хто франдзіруе, выказвае незадаволенасць чым-н.

Ён вядомы ф.

|| прым. франдзёрскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

франдзё́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. франдзё́р франдзё́ры
Р. франдзё́ра франдзё́раў
Д. франдзё́ру франдзё́рам
В. франдзё́ра франдзё́раў
Т. франдзё́рам франдзё́рамі
М. франдзё́ру франдзё́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

франдзёр м., ист., перен., книжн. фрондёр

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

франдзёр, ‑а, м.

1. Гіст. Удзельнік фронды (у 1 знач.).

2. перан. Кніжн. Тон, хто франдзіруе, выказвае незадаволенасць чым‑н. Косця — франдзёр увогуле. «Полымя».

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

франдзёр

(фр. frondeur)

1) удзельнік фронды;

2) перан. той, хто франдзіруе, выказвае незадаволенасць чым-н.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

фро́ндёр франдзёр, -ра м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)