фо́рменны, -ая, -ае.

1. гл. форма.

2. Сапраўдны (разм.).

Форменнае злачынства.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фо́рменны

прыметнік, якасны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. фо́рменны фо́рменная фо́рменнае фо́рменныя
Р. фо́рменнага фо́рменнай
фо́рменнае		 фо́рменнага фо́рменных
Д. фо́рменнаму фо́рменнай фо́рменнаму фо́рменным
В. фо́рменны (неадуш.)
фо́рменнага (адуш.)		 фо́рменную фо́рменнае фо́рменныя (неадуш.)
фо́рменных (адуш.)
Т. фо́рменным фо́рменнай
фо́рменнаю		 фо́рменным фо́рменнымі
М. фо́рменным фо́рменнай фо́рменным фо́рменных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фо́рменны

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. фо́рменны фо́рменная фо́рменнае фо́рменныя
Р. фо́рменнага фо́рменнай
фо́рменнае		 фо́рменнага фо́рменных
Д. фо́рменнаму фо́рменнай фо́рменнаму фо́рменным
В. фо́рменны (неадуш.)
фо́рменнага (адуш.)		 фо́рменную фо́рменнае фо́рменныя (неадуш.)
фо́рменных (адуш.)
Т. фо́рменным фо́рменнай
фо́рменнаю		 фо́рменным фо́рменнымі
М. фо́рменным фо́рменнай фо́рменным фо́рменных

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фо́рменны в разн. знач. фо́рменный

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фо́рменны, ‑ая, ‑ае.

1. Які мае адносіны да формы (у 10 знач.); які з’яўляецца формай. Форменная фуражка. □ За сталом сядзіць маладая жанчына ў форменным кіцелі з бліскучымі пагонамі на плячах. Васілёнак. Толькі форменныя пятліцы на чорным кіцелі з дзвюма сінімі зорачкамі на іх сведчаць, што гэта — дырэктар. Шынклер.

2. Складзены па пэўнаму ўзору, форме; афіцыйны. У пакой заходзілі людзі, запаўнялі форменныя бланкі, падавалі бялявай дзяўчынцы. Асіпенка. А хутка прыйшло пісьмо ў форменным канверце. Марціновіч.

3. Разм. Сапраўдны. Не даючы апомніцца, [Канстанцін Міхайлавіч] учыніў форменны разнос за непаслядоўнасць пісання. Лужанін. [Андрэй:] — Гэта ж форменны падпал! Гэта ж злачынства. Васілёнак.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фо́рменны (паводле формы) fórmgemäss; Form -, der Form entspréchend;

фо́рменнае адзе́нне Úniform f -, -en;

фо́рменная фура́жка Díenstmütze f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

фо́рма, -ы, мн. -ы, форм і -аў, ж.

1. Знешні контур, вонкавы выгляд прадмета.

У форме шара.

Прадмет выпуклай формы.

2. Від, тып, спосаб арганізацыі чаго-н., структура чаго-н., абумоўленыя пэўным зместам.

Адзінства формы і зместу.

3. Знешні выгляд, знешні бок чаго-н. як нешта, што пярэчыць унутранаму зместу, рэчаіснасці.

Вытрымаць форму.

Рабіць дзеля формы.

4. Устаноўлены ўзор, парадак чаго-н.

Запоўніць ведамасць па форме.

5. Прыстасаванне для надання чаму-н. тых або іншых контураў, пэўнага знешняга выгляду.

Ф. для капелюшоў.

6. Аднолькавае па кроі, колеры і пад. адзенне (для ваеннаслужачых, вучняў і пад.).

Пераход ваенных на летнюю форму.

Школьная ф.

7. Сукупнасць прыёмаў і выяўленчых сродкаў мастацкага твора.

Апавядальная ф. верша.

8. У мовазнаўстве: сродак выражэння граматычных катэгорый, узаемаадносін слоў у сказе.

Кароткая ф. прыметнікаў.

Формы множнага ліку назоўнікаў.

9. звычайна мн. Разнавіднасць жывёльнага або расліннага арганізма.

Прымітыўныя формы жывёл.

◊

Па ўсёй форме (разм.) — як належыць, як трэба.

У форме — у такім стане, калі праяўляюцца ўсе сілы, здольнасці, уменне; сабраны, падцягнуты.

Шахматыст у бліскучай форме.

|| прым. фарма́льны, -ая, -ае (да 2, 3, 4, 7 і 8 знач.), фармавы́, -а́я, -о́е (да 5 знач.; спец.) і фо́рменны, -ая, -ае (да 4 і 6 знач.).

Фармальны аналіз.

Форменны бланк.

Форменны касцюм.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

віцмундзі́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

У дарэвалюцыйнай Расіі: форменны сурдут цывільных чыноўнікаў.

|| прым. віцмундзі́рны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

віцмундзі́р, ‑а, м.

У дарэвалюцыйнай Расіі — форменны сурдут чыноўнікаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

mundurowy

форменны

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)