фона-, фана-

(гр. phone = гук)

першая састаўная частка складаных слоў, якая адпавядае паняццю «гук».

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

фана... (гл. фона...).

Першая састаўная частка складаных слоў, ужыв. замест «фона...», калі націск у другой частцы слова падае на першы склад, напр.: фанаграма, фанаграфія, фанаскоп, фанатэка.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фона... (а таксама фана...).

Першая састаўная частка складаных слоў, якая ўносіць значэнне «гук», «голас», напрыклад: фонакардыяграма.

[Ад грэч. phōnē — гук.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фона... (а таксама фана...).

Першая састаўная частка складаных слоў са знач.: які мае адносіны да гуку, голасу, напр.: фонаграфаванне, фонаэлектракардыяграма, фонамарфалогія, фонахрэстаматыя.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

...фон, фона..., фана...

т. 16, с. 435

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

фана... (гл. фона...).

Першая састаўная частка складаных слоў; ужываецца замест «фона...», калі націск у другой частцы падае на першы склад, напрыклад: фаналогія, фанаграфія.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фана-

гл. фона-.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

фонаметры́я

(ад фона- + -метрыя)

вымярэнне сілы гуку або шуму.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

фонакардыягра́ма

(ад фона- + кардыяграма)

графічная рэгістрацыя гукавых з’яў, выкліканых дзейнасцю сэрца.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

фонастэні́я

(ад фона- + астэнія)

разлад голасу, які выяўляецца ў яго ахрыпласці або поўнай адсутнасці.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)