флё́р

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. флё́р
Р. флё́ру
Д. флё́ру
В. флё́р
Т. флё́рам
М. флё́ры

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

флёр, -у, м.

1. Тонкая празрыстая пераважна шаўковая тканіна.

2. перан. Напаўпразрыстае покрыва, заслона, смуга.

|| прым. флёравы, -ая, -ае (да 1 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

флёр (род. флёру) м., текст., перен. флёр

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

флёр текст., перен. флёр, род. флёру м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

флёр, ‑у, м.

1. Тонкая, празрыстая, пераважна шаўковая тканіна.

2. перан. Напаўпразрыстае покрыва, заслона, смуга. Сёння ноччу туман зоры ясныя вымеў, І прачнулася раніца ў флёрах сівых: Нават мёртвыя жэрдкі здаюцца жывымі З-за жамчужных зіхоткіх гірляндаў на іх. Караткевіч. // Кніжн. Тое, што перашкаджае бачыць што‑н.; покрыва. Сталенне Сымона.. адбываецца не на вачах чытача, вынікае неяк нечакана, яно ахутана флёрам рамантычнай умоўнасці. Навуменка.

[Ням. Flor.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

флёр м Flor m -s, -e; Schléier m -s, - (вуаль)

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

Flor

m -s, -e

1) флёр, газ, крэп (матэрыя)

2) крэп

den ~ am Árme trágen* — насі́ць жало́бную павя́зку

3) пакрыва́ла, засло́на

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)