фла́нк

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. фла́нк фла́нкі
Р. фла́нка фла́нкаў
Д. фла́нку фла́нкам
В. фла́нк фла́нкі
Т. фла́нкам фла́нкамі
М. фла́нку фла́нках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фланк м., воен., уст. фланк

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фланк воен. фланк, род. фла́нка м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фланк, ‑а, м.

Бакавы ўчастак палявога або крапаснога ўмацавання са сховішчамі, прызначаны для прыкрыцця яго з бакоў і для падоўжнага абстрэлу подступаў да суседніх умацаванняў.

[Фр. flanc.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фланк

(фр. flanc)

бакавы ўчастак палявога або крапаснога ўмацавання, прызначаны для прыкрыцця яго з бакоў і для падоўжнага абстрэлу подступаў да суседніх умацаванняў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)