фла́нец
назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
фла́нец |
фла́нцы |
| Р. |
фла́нца |
фла́нцаў |
| Д. |
фла́нцу |
фла́нцам |
| В. |
фла́нец |
фла́нцы |
| Т. |
фла́нцам |
фла́нцамі |
| М. |
фла́нцы |
фла́нцах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsblm1996,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)
фла́нец, -нца, мн. -нцы, -нцаў, м. (спец.).
Злучальная частка трубаправодаў, валоў і пад. ў выглядзе дыска з адтулінамі для балтоў.
|| прым. фла́нцавы, -ая, -ае.
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
фла́нец, -нца м., тех. фла́нец
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
фла́нец техн. фла́нец, -нца м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
фла́нец, ‑нца, м.
Спец.
1. Злучальная частка трубаправодаў, валаў і пад. у выглядзе дыска з адтулінамі для балтоў.
2. Адагнуты пад прамым вуглом кант металічнага ліста.
[Ад ням. Flansch.]
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фла́нец м тэх Flansch m -(e)s, -e
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
фланцава́ць, ‑цую, ‑цуеш, ‑цуе; незак., што.
Спец. Адгінаць фланец (у 2 знач.).
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
Flansch
m -(e)s, -e тэх. фла́нец
Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)
kryza
ж.
1. гл. kreza;
2. тэх. фланец
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)
kołnierz
м.
1. каўнер;
kołnierz wykładany — адкладны каўнер;
2. тэх. манжэта; фланец;
za kołnierz nie wyleje — за каўнер не вылье; не дурны выпіць
Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)