ферыты

т. 16, с. 361

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Ферыты 6/255, 522; 7/469; 10/567—568

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

феры́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. феры́т феры́ты
Р. феры́ту феры́таў
Д. феры́ту феры́там
В. феры́т феры́ты
Т. феры́там феры́тамі
М. феры́це феры́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

гексаферы́ты

(ад гекса- + ферыты)

ферыты з гексаганальнай крышталічнай структурай.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Аксідныя ферамагнетыкі, гл. Ферыты

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

артаферы́ты

(ад арта- + ферыты)

ферыты рэдказямельных элементаў, якія крышталізуюцца ў структурным тыпе пераўскіту.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ферашпіне́лі

(ад фера- + шпінелі)

ферыты з крышталічнай структурай мінералу шпінелі.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

фераграна́ты

(ад фера- + гранаты)

ферыты натрыю і лантаноідаў якія маюць кубічную структуру мінералу гранату.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

ферымагне́тыкі

(ад ферыт + магнетыкі)

рэчывы, якія валодаюць самаадвольнай намагнічанасцю дзякуючы ферымагнітнай упарадкаванасці ў размяшчэнні іх атамных магнітных момантаў (напр. ферыты).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)