фе́льчарскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. фе́льчарскі фе́льчарская фе́льчарскае фе́льчарскія
Р. фе́льчарскага фе́льчарскай
фе́льчарскае		 фе́льчарскага фе́льчарскіх
Д. фе́льчарскаму фе́льчарскай фе́льчарскаму фе́льчарскім
В. фе́льчарскі (неадуш.)
фе́льчарскага (адуш.)		 фе́льчарскую фе́льчарскае фе́льчарскія (неадуш.)
фе́льчарскіх (адуш.)
Т. фе́льчарскім фе́льчарскай
фе́льчарскаю		 фе́льчарскім фе́льчарскімі
М. фе́льчарскім фе́льчарскай фе́льчарскім фе́льчарскіх

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фе́льчарскі фе́льдшерский;

~кія ку́рсы — фе́льдшерские ку́рсы

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фе́льчарскі, ‑ая, ‑ае.

Які мае адносіны да фельчара; належыць фельчару. Фельчарскі пункт. Фельчарскі халат. □ Алаіза шчыра выконвала свае фельчарскія абавязкі. Арабей.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фе́льчар, -а, мн. -ы, -аў, м.

Памочнік урача, асоба з сярэдняй медыцынскай адукацыяй.

|| ж. фе́льчарка, -і, ДМ -рцы, мн. -і, -рак.

|| прым. фе́льчарскі, -ая, -ае.

Фельчарскія курсы.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ветэрына́рна-фе́льчарскі

прыметнік, адносны

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. ветэрына́рна-фе́льчарскі ветэрына́рна-фе́льчарская ветэрына́рна-фе́льчарскае ветэрына́рна-фе́льчарскія
Р. ветэрына́рна-фе́льчарскага ветэрына́рна-фе́льчарскай
ветэрына́рна-фе́льчарскае		 ветэрына́рна-фе́льчарскага ветэрына́рна-фе́льчарскіх
Д. ветэрына́рна-фе́льчарскаму ветэрына́рна-фе́льчарскай ветэрына́рна-фе́льчарскаму ветэрына́рна-фе́льчарскім
В. ветэрына́рна-фе́льчарскі (неадуш.)
ветэрына́рна-фе́льчарскага (адуш.)		 ветэрына́рна-фе́льчарскую ветэрына́рна-фе́льчарскае ветэрына́рна-фе́льчарскія (неадуш.)
ветэрына́рна-фе́льчарскіх (адуш.)
Т. ветэрына́рна-фе́льчарскім ветэрына́рна-фе́льчарскай
ветэрына́рна-фе́льчарскаю		 ветэрына́рна-фе́льчарскім ветэрына́рна-фе́льчарскімі
М. ветэрына́рна-фе́льчарскім ветэрына́рна-фе́льчарскай ветэрына́рна-фе́льчарскім ветэрына́рна-фе́льчарскіх

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фе́льдшерский фе́льчарскі;

фе́льдшерские ку́рсы фе́льчарскія ку́рсы.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

felczerski

фельчарскі

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

БЕ́РШТЫ,

вёска ў Шчучынскім р-не Гродзенскай вобл. на р. Котра і на беразе воз. Берштаўскае. Цэнтр сельсавета і дапаможнай гаспадаркі «Бершты» Гродзенскага ВА «Хваля». За 44 км на ПнЗ ад Шчучына, 55 км ад Гродна, 21 км ад чыг. ст. Парэчча. 240 ж., 110 двароў (1995).

Упершыню ўпамінаецца пад 1460. У 15—16 ст. тут быў двор вял. князёў ВКЛ, у 1496 адбыўся сойм ВКЛ. З 1795 у Рас. імперыі. У 19 — пач. 20 ст. мястэчка, цэнтр воласці Гродзенскага пав. У 1886 — 936 ж., 117 двароў, нар. вучылішча, фельчарскі пункт. У 1-ю сусв. вайну акупіраваны герм. войскамі. З 1921 у Польшчы. З 1939 у БССР, з 1940 цэнтр сельсавета. У Вял. Айч. вайну акупіраваны ням. фашыстамі. У 1970 у Берштах 387 ж, 140 двароў.

У вёсцы базавая школа, клуб, б-ка, бальніца, камбінат быт. абслугоўвання, аддз. сувязі. Помнік драўлянага дойлідства 19 ст. — царква. Каля Берштаў выяўлены стаянкі мезаліту, нёманскай культуры неаліту і бронзавага веку. У 1889 каля Берштаў знойдзены адзін з найб. манетных скарбаў 17 ст. на Беларусі (каля 6 тыс. манет).

т. 3, с. 124

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)