фая́нс

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. фая́нс
Р. фая́нсу
Д. фая́нсу
В. фая́нс
Т. фая́нсам
М. фая́нсе

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фая́нс, -у, м.

1. Мінеральная маса з асобных гатункаў гліны з дамешкам гіпсу і іншых рэчываў, якая служыць для вырабу керамікі.

2. зб. Посуд, вырабы з гэтай масы.

|| прым. фая́нсавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фая́нс, -су м., в разн. знач. фая́нс

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фая́нс в разн. знач. фая́нс, -су м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фая́нс, ‑у, м.

1. Штучна прыгатаваная мінеральная маса з асобых гатункаў гліны з дамешкай гіпсу і іншых рэчываў, якая служыць для керамічных вырабаў.

2. зб. Вырабы з такой масы. Выстаўка фаянсу.

[Фр. faience.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фаянс

т. 16, с. 339

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Фаянс 4/354; 5/551; 10/544—545 (укл.), 550

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

фая́нс м.

1. (матэрыял) Stéingut n -(e)s;

2. зборн. (вырабы) Fayence [fɑ´jã:s] f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

фая́нс

(фр. faience, ад Faenza = назва італьянскага горада)

маса з высакаякаснай белай гліны з прымессю кааліту, кварцу і палявога шпату, а таксама керамічныя вырабы з такой масы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

Фаянс М. 7/573

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)