фасфі́давы
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
фасфі́давы |
фасфі́давая |
фасфі́давае |
фасфі́давыя |
| Р. |
фасфі́давага |
фасфі́давай
фасфі́давае |
фасфі́давага |
фасфі́давых |
| Д. |
фасфі́даваму |
фасфі́давай |
фасфі́даваму |
фасфі́давым |
| В. |
фасфі́давы (неадуш.)
фасфі́давага (адуш.) |
фасфі́давую |
фасфі́давае |
фасфі́давыя (неадуш.)
фасфі́давых (адуш.) |
| Т. |
фасфі́давым |
фасфі́давай
фасфі́даваю |
фасфі́давым |
фасфі́давымі |
| М. |
фасфі́давым |
фасфі́давай |
фасфі́давым |
фасфі́давых |
Крыніцы:
krapivabr2012,
piskunou2012,
prym2009,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
фасфі́давы, см. фасфі́дны
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
фасфі́давы, ‑ая, ‑ае.
Спец. Тое, што і фасфідны.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
фосфи́дный фасфі́давы, фасфі́дны.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
phosphide
[ˈfɑ:sfaɪd]
1.
n., Chem.
фасфі́д -у m. (спалучэ́ньне фо́сфару з мэта́лам)
2.
adj.
фасфі́давы, фасфі́дны
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)