фасфары́т

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. фасфары́т фасфары́ты
Р. фасфары́ту фасфары́таў
Д. фасфары́ту фасфары́там
В. фасфары́т фасфары́ты
Т. фасфары́там фасфары́тамі
М. фасфары́це фасфары́тах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фасфары́т, -ту м., мин. фосфори́т

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фасфары́т, ‑у, М ‑рыце, м.

Горная парода (пясчанік, вапняк і пад.), абагачаная фасфатным рэчывам (выкарыстоўваецца як сыравіна для здабычы фосфару, фосфарнай кіслаты і пад., а таксама як угнаенне). [Вера:] Мы з Чарнавусам касцямі не займаемся, гэта Гарлахвацкі іх перабірае. А наша справа — мел, гліна, вапна, фасфарыты. Крапіва.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фосфори́т мин. фасфары́т, -ту м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

phosphite

[ˈfɑ:sfaɪt]

1.

n.

фасфары́т -у m. (го́рная паро́да)

2.

adj.

фасфары́тавы, фасфары́тны

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)