Verbum

анлайнавы слоўнік

фа́ска

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

	адз.	мн.
Н.	фа́ска	фа́скі
Р.	фа́скі	фа́сак
Д.	фа́сцы	фа́скам
В.	фа́ску	фа́скі
Т.	фа́скай фа́скаю	фа́скамі
М.	фа́сцы	фа́сках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

фа́ска², -і, ДМ фа́сцы, мн. -і, -сак, ж. (разм.).

Кадачка з вушкамі.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фа́ска¹, -і, ДМ фа́сцы, мн. -і, -сак, ж. (спец.).

Скошаная частка рабра, канта шкла, металічных, драўляных і іншых вырабаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фа́ска ж.

1. спец. фа́ска;

2. обл. ка́дочка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фа́ска спец. фа́ска, -кі ж.; (кромка доски) абза́, -зы́ ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фа́ска ¹, ‑і, ДМ фасцы; Р мн. ‑сак; ж.

Спец. Скошаная частка рабра, канта на драўляных, металічных і іншых вырабах. І калі разец канчаў знімаць апошнюю фаску — нібы ачнуўся хлопец. Ваданосаў.

[Ад франц. facette.]

фа́ска ², ‑і, ДМ фасцы; Р мн. ‑сак; ж.

Разм. Памянш. да фаса; невялікая фаса. З Балачанкі прывёз фаску салёных грыбоў. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фа́ска ж тэх Fáse f -, -n, Schrägkante f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

фаска

Том: 35, старонка: 396.

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

faska

ж. фаска; кадушка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)

Facette

[fa'sεtə]

f -, -n грань; фацэ́т, фа́ска

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)