Спец. Скошаная частка рабра, канта на драўляных, металічных і іншых вырабах. І калі разец канчаў знімаць апошнюю фаску — нібы ачнуўся хлопец.Ваданосаў.
[Ад франц. facette.]
фа́ска2, ‑і, ДМ фасцы; Рмн. ‑сак; ж.
Разм.Памянш.да фаса; невялікая фаса. З Балачанкі прывёз фаску салёных грыбоў.Колас.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)