фа́са

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. фа́са фа́сы
Р. фа́сы фа́с
Д. фа́се фа́сам
В. фа́су фа́сы
Т. фа́сай
фа́саю		 фа́самі
М. фа́се фа́сах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фа́са ж., разг. ка́дка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фа́са, ‑ы, ж.

Разм. Драўляная дзежка з клёпак, якая служыць для захоўвання розных прадуктаў.

[Польск. fasa ад ням. Fass — бочка.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фа́са

(польск. fasa, ад ням. Fass = бочка)

драўляная дзежка з клёпак, якая служыць для захоўвання розных прадуктаў.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

фаса

Том: 35, старонка: 396.

img/35/35-396_2091_Фаса.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

Буркі́на-Фа́са нескл. ж. Burkina Faso [-´ki:n ə ´fa:so:] n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

фа́с

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз.
Н. фа́с
Р. фа́са
Д. фа́су
В. фа́с
Т. фа́сам
М. фа́се

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фас в разн. знач. фас, род. фа́са м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Burkina Faso

[bər,ki:nəˈfɑ:soʊ]

Буркі́на-Фа́са

Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс) 

фа́ска ​1, ‑і, ДМ фасцы; Р мн. ‑сак; ж.

Спец. Скошаная частка рабра, канта на драўляных, металічных і іншых вырабах. І калі разец канчаў знімаць апошнюю фаску — нібы ачнуўся хлопец. Ваданосаў.

[Ад франц. facette.]

фа́ска ​2, ‑і, ДМ фасцы; Р мн. ‑сак; ж.

Разм. Памянш. да фаса; невялікая фаса. З Балачанкі прывёз фаску салёных грыбоў. Колас.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)