фа́рс

‘п'еса’

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. фа́рс фа́рсы
Р. фа́рса фа́рсаў
Д. фа́рсу фа́рсам
В. фа́рс фа́рсы
Т. фа́рсам фа́рсамі
М. фа́рсе фа́рсах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фарс, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Тэатральная п’еса лёгкага, сатырыка-гумарыстычнага зместу.

2. перан. Нешта ганебнае, цынічнае.

Пусты ф.

|| прым. фа́рсавы, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фарс театр., перен. фарс, род. фа́рсу м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фарс м.

1. род. фа́рса театр. фарс;

2. род. фа́рсу перен. фарс

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Фарс 3/230; 4/269; 7/263; 10/368, 543

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

фарс, ‑а, м.

1. Тэатральная п’еса лёгкага, жартаўлівага, часам фрывольнага зместу. Зусім няслушным з’яўляецца сцверджанне тых даследчыкаў, якія імкнуцца радаслоўную гогалеўскіх герояў шукаць не ў рускай рэчаіснасці, адкуль быў узяты сюжэт камедыі, а нібыта ў французскіх вадэвілях і фарсах, якія ставіліся тады ў рускіх тэатрах. «Полымя». Нельга адмаўляць таго, што ў фінале «Паўлінкі» скарыстаны элементы вадэвіля і фарса. Ярош. // Манера ігры акцёра, заснаваная на блазенстве, грубых жартах з мэтай выклікаць смех у гледачоў.

2. перан. Ганебнае, цынічнае відовішча. Судовы працэс над ім [Хойзерам] звялі да фарса. Новікаў. Супастаўляючы гэтыя працэсы, ён [Максім] зразумеў, што цяперашні працэс ёсць не што іншае, як пусты фарс для выратавання прыстойнасці панскага правасуддзя. Машара.

[Фр. farce.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фарс

т. 16, с. 326

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

фарс м. Fárce [-sə] f -, -n, Pósse f -, -n; перан. Fárce f -; Verspóttung f -, -en

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

фарс

(фр. farce)

1) сярэдневяковая камедыя на фальклорнай аснове ў краінах Зах. Еўропы;

2) лёгкая камедыя-вадэвіль з чыста знешнімі жартаўлівымі прыёмамі;

3) перан. грубы, цынічны жарт;

4) перан. ганебнае відовішча (напр. судовы ф).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

фарс

(фр. farce, ад лац. farsus = набіты)

1) лёгкая камедыя-вадэвіль з чыста знешнімі жартаўлівымі прыёмамі;

2) перан. грубы, цынічны жарт;

3) перан. ганебнае відовішча (напр. судовы ф.).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)