фарбава́р
назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне
|
адз. |
мн. |
| Н. |
фарбава́р |
фарбава́ры |
| Р. |
фарбава́ра |
фарбава́раў |
| Д. |
фарбава́ру |
фарбава́рам |
| В. |
фарбава́ра |
фарбава́раў |
| Т. |
фарбава́рам |
фарбава́рамі |
| М. |
фарбава́ру |
фарбава́рах |
Крыніцы:
krapivabr2012,
nazounik2008,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
фарбава́р, ‑а, м.
Спец. Рабочы тэкстыльнай вытворчасці, заняты прыгатаваннем фарбы для афарбоўкі тканін.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
краскова́р спец. фарбава́р, -ра м.;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)