фа́ра, -ы, мн. -ы, фар, ж.

Ліхтар з рэфлектарам на аўтамабілі, лакаматыве, матацыкле і пад. для асвятлення шляху.

Пярэднія фары.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фа́ра

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. фа́ра фа́ры
Р. фа́ры фа́р
Д. фа́ры фа́рам
В. фа́ру фа́ры
Т. фа́рай
фа́раю		 фа́рамі
М. фа́ры фа́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фа́ра ж. фа́ра

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фа́ра фа́ра, -ры ж.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фа́ра, ‑ы, ж.

Спецыяльны ліхтар з рэфлектарам на аўтамабілі, трактары і пад. для асвятлення шляху. Жаўтавата-белы сноп святла ад фары разразаў лёгкую шэрань ліпеньскай ночы, выхопліваў з яе прысады. Асіпенка.

[Фр. phare.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фа́ра ж. тэх., аўта. Schéinwerfer m -s, -;

фа́ра далёкага святла́ Férnlicht n -(e)s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

фа́ра

(фр. phare)

яркі ліхтар з рэфлектарам на аўтамабілі, матацыкле, паравозе, трактары і інш. для асвятлення шляху.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

фара

Том: 35, старонка: 391.

img/35/35-391_2060_Фара.jpg

Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)

Фабер дзю Фара Х. В. 1/174 (іл.), 175 (іл.)

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

headlight [ˈhedlaɪt] n.

1. фа́ра (аўтамабі́ля)

2. святло́ ад фа́ры (аўтамабі́ля);

full/dimmed headlights да́льняе/блі́зкае святло́

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)