фалія́нт

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. фалія́нт фалія́нты
Р. фалія́нта фалія́нтаў
Д. фалія́нту фалія́нтам
В. фалія́нт фалія́нты
Т. фалія́нтам фалія́нтамі
М. фалія́нце фалія́нтах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

фалія́нт, -а, М -нце, мн. -ы, -аў, м. (кніжн.).

Тоўстая кніга вялікага фармату, звычайна старадаўняя.

|| прым. фалія́нтавы, -ая, -ае і фалія́нтны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фалія́нт м. фолиа́нт

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фаліянт

т. 16, с. 308

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

фалія́нт, ‑а, М ‑нце, м.

Кніга фарматам у палову папяровага аркуша (звычайна старадаўняя). Тоўстыя фаліянты мінулых вякоў, зокутыя ў драўляныя, абцягнутыя скурай лаўкі, як казалі ў даўнія часы па пераплёт. Лужанін. // Наогул тоўстая кніга вялікага памеру. Дзед сядзеў пры стале над тоўстым фаліянтам. Бядуля.

[Ням. Foliant ад лац. folium — аркуш.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фалія́нт м Foliánt m -en, -en, Fólioband m -(e)s, -bände

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

фалія́нт

(ням. Foliant, ад лац. folium = ліст)

1) кніга фарматам у палавіну папяровага аркуша;

2) тоўстая кніга вялікага фармату.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

фолиа́нт уст. фалія́нт, -та м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

tome [təʊm] n. fml том, фалія́нт

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

foliał, ~u

м. фаліянт

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)