фа́лінь

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. фа́лінь фа́ліні
Р. фа́ліня фа́ліняў
Д. фа́ліню фа́ліням
В. фа́лінь фа́ліні
Т. фа́лінем фа́лінямі
М. фа́ліні фа́лінях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

фа́лінь м., мор. фа́линь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фа́лінь, ‑я, м.

Спец. Трос на носе або на карме шлюпкі, якім яна прывязваецца да чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фа́лінь м марск Fángleine f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

фа́линь мор. фа́лінь, -ня м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Fángleine

f -, -n кана́т; марск. фа́лінь; ав. страпа́ (парашута)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)