фа́лінь

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. фа́лінь фа́ліні
Р. фа́ліня фа́ліняў
Д. фа́ліню фа́ліням
В. фа́лінь фа́ліні
Т. фа́лінем фа́лінямі
М. фа́ліні фа́лінях

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

фа́лінь м., мор. фа́линь

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

фа́лінь, ‑я, м.

Спец. Трос на носе або на карме шлюпкі, якім яна прывязваецца да чаго‑н.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

фа́лінь м. марск. Fángleine f -, -n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

фа́лінь

(гал. vanglijn)

трос, якім шлюпка прывязваецца да прыстані або да борта судна.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

фа́линь мор. фа́лінь, -ня м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Fángleine

f -, -n кана́т; марск. фа́лінь; ав. страпа́ (парашута)

Нямецка-беларускі слоўнік (М. Кур'янка, 2006, правапіс да 2008 г.)