факі́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Мусульманскі манах, які даў абяцанне жабраваць; дэрвіш.

2. Вандроўны фокуснік ці дрэсіроўшчык.

|| прым. факі́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

факі́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. факі́р факі́ры
Р. факі́ра факі́раў
Д. факі́ру факі́рам
В. факі́ра факі́раў
Т. факі́рам факі́рамі
М. факі́ру факі́рах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

факі́р м., в разн. знач. факи́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

факі́р, ‑а, м.

1. Мусульманскі вандроўны манах, які даў абяцанне жабраваць; дэрвіш.

2. Еўрапейская назва вандроўных фокуснікаў, якія дэманструюць розныя цуды.

[Араб. fagīr — бядняк, жабрак.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

факір

т. 16, с. 305

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

факі́р м Fákir m -s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

факі́р

(ар. faqir = жабрак)

1) мусульманскі вандроўны манах, які займаецца жабраваннем (параўн. дэрвіш); 2) вандроўны фокуснік.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

fakir [ˈfeɪkɪə] n. факі́р

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

факи́р в разн. знач. факі́р, -ра м.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

fakir

м. факір

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)