Verbum

анлайнавы слоўнік

факі́р, -а, мн. -ы, -аў, м.

1. Мусульманскі манах, які даў абяцанне жабраваць; дэрвіш.

2. Вандроўны фокуснік ці дрэсіроўшчык.

|| прым. факі́рскі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

факі́р

назоўнік, агульны, адушаўлёны, асабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

факі́р м., в разн. знач. факи́р

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

факі́р, ‑а, м.

1. Мусульманскі вандроўны манах, які даў абяцанне жабраваць; дэрвіш.

2. Еўрапейская назва вандроўных фокуснікаў, якія дэманструюць розныя цуды.

[Араб. fagīr — бядняк, жабрак.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

факір

т. 16, с. 305

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

факі́р м. Fákir m -s, -e

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)

факі́р

(ар. faqīr = жабрак)

1) мусульманскі вандроўны манах, які займаецца жабраваннем;

2) вандроўны фокуснік.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

факі́р

(ар. faqir = жабрак)

1) мусульманскі вандроўны манах, які займаецца жабраваннем (параўн. дэрвіш); 2) вандроўны фокуснік.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

Факір Байкурт 10/352

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

fakir [ˈfeɪkɪə] n. факі́р

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)