дэ-фа́кта

прыслоўе

станоўч. выш. найвыш.
дэ-фа́кта - -

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, prym2009, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

дэ-фа́кта, прысл. (кніжн.).

Фактычна, на справе, сапраўды; проціл. дэ-юрэ.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

дэ-фа́кта нареч., книжн. де-фа́кто

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

дэ-факта

т. 6, с. 363

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

дэ-фа́кта, прысл.

Кніжн. Фактычна, сапраўды; проціл. дэ-юрэ. — Мы, як кажуць дыпламаты, нарэшце прызналі адзін аднаго дэ-факта. Шамякін.

[Лац. de facto.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

дэ-фа́кта

(лац. de facto)

фактычна, сапраўды (проціл. дэ-юрэ).

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г., часткова)

дэ-фа́кта

(лац. de facto)

фактычна, на справе (параўн. дэ-юрэ).

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

дэ-ю́рэ, прысл. (кніжн.).

Юрыдычна, фармальна, на падставе закона; проціл. дэ-факта.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

фа́кт

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. фа́кт фа́кты
Р. фа́кта фа́ктаў
Д. фа́кту фа́ктам
В. фа́кт фа́кты
Т. фа́ктам фа́ктамі
М. фа́кце фа́ктах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023, актуальны правапіс)

ве́рсія, -і, мн. -і, -сій, ж.

Адзін з варыянтаў выкладу або тлумачэння якога-н. факта ці падзеі.

Новая в.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)