уя́ўлены
прыметнік, адносны
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
уя́ўлены |
уя́ўленая |
уя́ўленае |
уя́ўленыя |
| Р. |
уя́ўленага |
уя́ўленай уя́ўленае |
уя́ўленага |
уя́ўленых |
| Д. |
уя́ўленаму |
уя́ўленай |
уя́ўленаму |
уя́ўленым |
| В. |
уя́ўлены (неадуш.) уя́ўленага (адуш.) |
уя́ўленую |
уя́ўленае |
уя́ўленыя (неадуш.) уя́ўленых (адуш.) |
| Т. |
уя́ўленым |
уя́ўленай уя́ўленаю |
уя́ўленым |
уя́ўленымі |
| М. |
уя́ўленым |
уя́ўленай |
уя́ўленым |
уя́ўленых |
Крыніцы:
piskunou2012.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
уя́ўлены
дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне
|
адз. |
мн. |
| м. |
ж. |
н. |
- |
| Н. |
уя́ўлены |
уя́ўленая |
уя́ўленае |
уя́ўленыя |
| Р. |
уя́ўленага |
уя́ўленай уя́ўленае |
уя́ўленага |
уя́ўленых |
| Д. |
уя́ўленаму |
уя́ўленай |
уя́ўленаму |
уя́ўленым |
| В. |
уя́ўлены (неадуш.) уя́ўленага (адуш.) |
уя́ўленую |
уя́ўленае |
уя́ўленыя (неадуш.) уя́ўленых (адуш.) |
| Т. |
уя́ўленым |
уя́ўленай уя́ўленаю |
уя́ўленым |
уя́ўленымі |
| М. |
уя́ўленым |
уя́ўленай |
уя́ўленым |
уя́ўленых |
Кароткая форма: уя́ўлена.
Крыніцы:
dzsl2007,
krapivabr2012,
piskunou2012,
sbm2012,
tsbm1984.
Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)
уя́ўлены воображённый, предста́вленный
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
уя́ўлены, ‑ая, ‑ае.
Дзеепрым. зал. пр. ад уявіць.
Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)
уя́ўлены dénkbar, vórstellbar
Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс)
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
mythic
[ˈmɪӨɪk]
adj.
1) міты́чны
2) несапра́ўдны, вы́думаны; уя́ўны, уя́ўлены
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
уяві́ць, уяўлю́, уя́віш, уя́віць; уя́ўлены; зак., каго-што.
1. У думках скласці вобраз каго-, чаго-н.
У. рысы дарагога чалавека.
2. Палічыць, дапусціць.
Я не магу ў., што ў нас магло адбыцца такое.
3. заг., у знач. пабочн. сл. уяві, уяві сабе. Ужыв. для падкрэслівання чаго-н. дзіўнага, цікавага.
|| незак. уяўля́ць, -я́ю, -я́еш, -я́е (у 3 знач. — толькі ў форме 2 ас. адз. л.).
Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)
fictitious
[fɪkˈtɪʃəs]
adj.
1) несапра́ўдны, прыду́маны, уя́ўлены, фікты́ўны
2) ашука́нскі, хлусьлі́вы, фальшы́вы, зьме́нены (імя́)
The criminal used a fictitious name — Злачы́нец меў вы́думанае імя́
Ангельска-беларускі слоўнік (В. Пашкевіч, 2006, класічны правапіс)
предста́вленный
1. пада́дзены; прыве́дзены; пака́заны; прадста́ўлены; прад’я́ўлены;
2. даста́ўлены;
3. пазнаёмлены, адрэкамендава́ны; прадста́ўлены;
4. прадста́ўлены;
5. намалява́ны, пака́заны, вы́ведзены;
6. пака́заны;
7. уя́ўлены, прадста́ўлены; см. предста́вить 1—6, 8—9.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)