уя́ўлены

дзеепрыметнік, залежны стан, прошлы час, закончанае трыванне

адз. мн.
м. ж. н. -
Н. уя́ўлены уя́ўленая уя́ўленае уя́ўленыя
Р. уя́ўленага уя́ўленай
уя́ўленае		 уя́ўленага уя́ўленых
Д. уя́ўленаму уя́ўленай уя́ўленаму уя́ўленым
В. уя́ўлены (неадуш.)
уя́ўленага (адуш.)		 уя́ўленую уя́ўленае уя́ўленыя (неадуш.)
уя́ўленых (адуш.)
Т. уя́ўленым уя́ўленай
уя́ўленаю		 уя́ўленым уя́ўленымі
М. уя́ўленым уя́ўленай уя́ўленым уя́ўленых

Кароткая форма: уя́ўлена.

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)