уюро́к, -рка́, мн. -ркі́, -рко́ў, м.

Невялікая паўночная таежная птушка.

|| прым. уюрко́вы, -ая, -ае.

Сямейства ўюрковых (наз.).

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уюро́к

назоўнік, агульны, адушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. уюро́к уюркі
Р. уюрка уюркоў
Д. уюрку уюркам
В. уюрка уюркоў
Т. уюрком уюркамі
М. уюрку уюрках

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

уюро́к, -рка́ м., зоол. вьюро́к

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уюро́к, ‑рка, м.

Лясная птушка сямейства ўюрковых.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Уюрок 10/523

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

уюрок канарэечны

т. 16, с. 298

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

вьюро́к уюро́к, -рка́ ж., юро́к, род. юрка́ м.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Юрок, гл. Уюрок

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

юро́к ​1, ‑рка, м.

Птушка атрада вераб’іных, якая жыве ў хваёвых лясах Еўропы і Азіі; уюрок.

юро́к ​2, ‑рка, м.

Разм. Прыстасаванне для звівання нітак; вірок (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

А́БІСКУ, Абіска (Abisko),

нацыянальны парк на Пн Швецыі, у Скандынаўскіх гарах. Засн. ў 1909 як ландшафтны запаведнік. Уключае бас. р. Абіску і ч. паўд. ўзбярэжжа воз. Турнетрэск. Пл. 7,5 тыс. га. Хваёвыя і мяшаныя лясы. Разнастайная фауна млекакормячых (буры мядзведзь, воўк, лемінг, лось, паўн. алень, пясец, расамаха) і птушак (бакас, беркут, варакушка, курапатка палярная, паморнік даўгахвосты, пуначка, сава белая, уюрок). На тэр. парку навук.-доследная станцыя Шведскай АН.

т. 1, с. 23

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)