учи́ть несов., в разн. знач. вучы́ць; (обучать) навуча́ць;
учи́ть ру́сскому языку́ вучы́ць (навуча́ць) ру́скай мо́ве;
учи́ть исто́рию вучы́ць гісто́рыю;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вучы́ць несов.
1. учи́ть; обуча́ть;
в. заме́жнай мо́ве — учи́ть (обуча́ть) иностра́нному языку́;
2. (усваивать) учи́ть;
в. уро́к — учи́ть уро́к;
3. (читать наставления) поуча́ть;
◊ го́ра му́чыць ды жыць ву́чыць — посл. го́ре му́чит да жить у́чит
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
наставля́тьII несов. (учить) навуча́ць, павуча́ць; (направлять) накіро́ўваць;
◊
наставля́ть на путь и́стинный накіро́ўваць на пра́вільны шлях.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
вывуча́ць несов.
1. (усваивать) выу́чивать; учи́ть; изуча́ть; разу́чивать;
2. (исследовать) изуча́ть;
1, 2 см. вы́вучыць 2, 3
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
навуча́ць несов.
1. учи́ть, обуча́ть;
2. (подговаривать) науча́ть, подуча́ть;
3. (давать совет) вразумля́ть, надоу́мливать;
1-3 см. навучы́ць 1-3
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
практыкава́ць несов.
1. (применять на практике) практикова́ть;
2. уст. (заниматься врачебной или юридической практикой) практикова́ть;
3. (прививать какие-л. навыки) учи́ть; упражня́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Delphinum natare doces
Вучыць дэльфіна плаваць.
Учить дельфина плавать.
бел. Не вучы кульгаць: і так ногі баляць. Не вучы краўца: без цябе скроіць. Не вучы салаўя песні пець. Не вучы вучонага.
рус. Орла учить летать. Не учи плавать щуку, щука знает свою науку. Не учи козу, сама стянет с возу. Ученого учить ‒ только портить. Не учи плясать, я и сам скоморох. Не учи рыбу плавать, а собаку ‒ лаять. Не учи хромать, у кого ноги болят.
фр. Apprendre aux poissons à nager (Учить рыбу плавать). On n’apprend pas au fils du pêcheur à manger du poisson (Сына рыбака не учат есть рыбу).
англ. You are teaching your granny to suck eggs (Ты учишь свою бабушку есть яйца).
нем. Lehre nicht die Fische schwimmen und die Tauben fliegen (Не учи рыб плавать, а голубей летать).
Шасцімоўны слоўнік прыказак, прымавак і крылатых слоў (1993, правапіс да 2008 г.)
у́ча́щий
1. прич. я́кі (што) ву́чыць; які́ (што) навуча́е; см. учи́ть;
2. сущ. навуча́льнік, -ка м.;
собрали́сь уча́щиеся и у́ча́щие сабралі́ся навучэ́нцы і навуча́льнікі.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Вучы́ць (БРС, КТС, Байк. і Некр., Нас., Шат.), вучы́цца (Нас., Касп., Байк. і Некр., БРС, Грыг.), укр. учи́ти, рус. учи́ть, польск. uczyć, чэш. učiti, славац. učiť, в.-луж. wućić, н.-луж. hućyś, славен. učíti, серб.-харв. у̀чити, макед. учи ’вучыць’, балг. у́ча ’вучу’. Прасл. *učiti звязана чаргаваннем з *‑vyknǫti (параўн. пры‑выкнуць, з‑выкнуць), роднаснае ст.-прус. iaukint ’трэніраваць, практыкаваць’, літ. jaukìnti, jaukinù ’прывучаць, утаймоўваць’, jaũkas ’прынада’, jaukùs ’рахманы’; ’ручны’, ст.-інд. úcyati ’знаходзіць задавальненне, мае звычку’, ṓkas ’задавальненне’, гоц. biūhts ’звычны’ (Бернекер, 593; Махэк₂, 666; Младэнаў, 658; Фасмер, 4, 179 і наст.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
адвучы́ць сов.
1. (заставить отвыкнуть) отучи́ть, отва́дить;
а. ад курэ́ння — отучи́ть (отва́дить) от куре́ния;
2. отня́ть;
а. дзіця́ ад грудзе́й — отня́ть ребёнка от груди́;
3. (кончить учить) отучи́ть
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)