учи́тель в разн. знач. наста́ўнік, -ка м.;
наро́дный учи́тель наро́дны наста́ўнік;
присво́ить почётное зва́ние «Наро́дный учи́тель Респу́блики Белару́сь» прысво́іць ганаро́вае зва́нне «Наро́дны наста́ўнік Рэспу́блікі Белару́сь»;
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)
учитель
Том: 35, старонка: 350.
Гістарычны слоўнік беларускай мовы (1982–2017)
«Белорусский учитель» (час.) 2/279; 8/366; 11/209
Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)
«БЕЛОРУ́ССКИЙ УЧИ́ТЕЛЬ»,
культурна-асветны часопіс. Засн. на сродкі настаўніцкага гуртка Віцебскай губ. Выйшаў адзін выпуск у лютым 1909 у Пецярбургу на рус. мове. Змяшчаў артыкулы на пед. тэмы, інфармаваў пра дзейнасць бел. выд-ва «Загляне сонца і ў наша аконца» ў Пецярбургу, бел. культ.-асв. арг-цый і інш., выступаў за ўвядзенне бел. мовы ў школах Беларусі.
т. 3, с. 80
Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)
наста́ўнік м.
1. (преподаватель) учи́тель;
2. (руководитель) наста́вник, учи́тель
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
мэтр м., книжн. (учитель) метр
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
Вучы́цель ’настаўнік’ (Касп.; КЭС, лаг.), укр. учитель, вчитель, рус. учитель, польск. uczyciel (да XVI ст.), nauczyciel, чэш. učitel, славен. učitelj, серб.-харв. у̀чител, макед. учител, балг. учи́тел. Хутчэй за ўсё запазычана са ст.-слав. учитель, пра што сведчыць суфіксацыя (Юргелевіч, Курс, 132; Суф. словообр., 59 і наст.).
Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)
дарэ́ктар м., уст., прост. дома́шний учи́тель
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
меламе́д м. (учитель в еврейской школе) меламе́д
Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)
метрIII (учитель) мэтр, род. мэ́тра м.
Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)