уці́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. уці́н уці́ны
Р. уці́ну уці́наў
Д. уці́ну уці́нам
В. уці́н уці́ны
Т. уці́нам уці́намі
М. уці́не уці́нах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

Уцін Мікалай Ісакавіч

т. 16, с. 289

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

Уцін А. І. 10/518

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

Уцін М. І. 9/189; 10/301, 518

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)