уці́н

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, мужчынскі род, 1 скланенне

адз. мн.
Н. уці́н уці́ны
Р. уці́ну уці́наў
Д. уці́ну уці́нам
В. уці́н уці́ны
Т. уці́нам уці́намі
М. уці́не уці́нах

Крыніцы: piskunou2012.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2023)