ухіле́нне

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, ніякі род, 1 скланенне

адз.
Н. ухіле́нне
Р. ухіле́ння
Д. ухіле́нню
В. ухіле́нне
Т. ухіле́ннем
М. ухіле́нні

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

ухіле́нне ср.

1. уклоне́ние, увёртывание;

2. уклоне́ние, отклоне́ние;

3. перен. уклоне́ние;

4. устране́ние, отстране́ние; уклоне́ние; уви́ливание;

1-4 см. ухіля́цца

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

ухіле́нне, ‑я, н.

Дзеянне паводле знач. дзеясл. ухіляцца — ухіліцца.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

ухіле́нне н.

1. (ад простага шляху і г. д.) Ábweichen n -s, Ábweichung f -, -en;

2. (ад абавязкаў і г. д.) Úmgehen n -s, Méiden n -s;

3. (ад тэмы і г. д.) Ábschweifen n -s

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

ухілі́цца, ухілю́ся, ухі́лішся, ухі́ліцца; зак.

1. ад каго-чаго і без дап. Адхіліцца, адсунуцца ўбок, каб пазбегнуць чаго-н.

У. ад удару.

2. ад чаго. Адысці ад прамога напрамку.

Дарога ўхілілася ўлева.

3. перан., ад чаго. Пазбягаючы чаго-н., устараніцца, адмовіцца ад чаго-н.

У. ад прамога адказу.

У. ад абавязкаў.

|| незак. ухіля́цца, -я́юся, -я́ешся, -я́ецца.

|| наз. ухіле́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

ухіленне ад ваеннай службы

т. 16, с. 288

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

ухіленне ад уплаты падаткаў

т. 16, с. 288

Беларуская Энцыклапедыя (1996—2004, правапіс да 2008 г., часткова)

дэзерці́рства, -а, н.

1. Самавольнае пакіданне ваеннаслужачым вайсковай часці з мэтай ухілення ад воінскай службы; ухіленне ад прызыву ў армію.

2. перан. Ухіленне ад выканання сваіх грамадзянскіх або службовых абавязкаў.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

нежада́нне, -я, н.

Адсутнасць жадання; ухіленне ад чаго-н.

Н. адпраўляцца ў паход.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

абсентэі́зм, -у, м. (кніжн.).

Ухіленне выбаршчыкаў ад удзелу ў выбарах у дзяржаўныя органы.

|| прым. абсентэі́сцкі, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)