уха́біна

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. уха́біна уха́біны
Р. уха́біны уха́бін
Д. уха́біне уха́бінам
В. уха́біну уха́біны
Т. уха́бінай
уха́бінаю		 уха́бінамі
М. уха́біне уха́бінах

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

уха́біна ж., разг. уха́бина

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

уха́біна, ‑ы, ж.

Разм. Тое, што і ухаба. Падскаквае на ўхабінах лёгкая двухколка. «Маладосць». Па вуліцах ехаць лягчэй, толькі лыжы кідае на ўхабінах. Жычка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уха́ба, уха́біна ж. Loch n -(e)s, Löcher, Schlágloch n

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

уха́бина разг. уха́біна, -ны ж.;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)