уту́лка

назоўнік, агульны, неадушаўлёны, неасабовы, жаночы род, 2 скланенне

адз. мн.
Н. уту́лка уту́лкі
Р. уту́лкі уту́лак
Д. уту́лцы уту́лкам
В. уту́лку уту́лкі
Т. уту́лкай
уту́лкаю		 уту́лкамі
М. уту́лцы уту́лках

Крыніцы: krapivabr2012, nazounik2008, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

уту́лка, -і, ДМ -лцы, мн. -і, -лак, ж.

Дэталь машыны або якога-н. прыстасавання — металічная трубка, якая прызначана для змяншэння трэння ў месцы апоры вала.

Калёсныя ўтулкі.

|| прым. уту́лкавы, -ая, -ае і уту́лачны, -ая, -ае.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

уту́лка ж., тех. вту́лка

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

Утулка (тэхн.) 2/402

Беларуская Савецкая Энцыклапедыя (1969—76, паказальнікі; правапіс да 2008 г., часткова)

уту́лка, ‑і, ДМ ‑лцы; Р мн. ‑лак; ж.

Дэталь машын або якога‑н. прыстасавання, якая мае восевую адтуліну, куды ўстаўляецца другая дэталь. Калёсныя ўтулкі. Канічныя ўтулкі. □ Колы глыбока.. уядаліся ў пясок. Утулкі пішчалі. Броўка.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

уту́лка ж. тэх. Búchse f -, -n; Nábe f -, -n (кола); Hülse f -, -n;

рабо́чая ўту́лка Láufbuchse f

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

bushing [ˈbʊʃɪŋ] n. tech. уту́лка; бу́шынг (пра электрычнасць)

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

spigot [ˈspɪgət] n.

1. заты́чка, шпунт, ко́рак (бочкі)

2. tech. уту́лка

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

разрабі́цца сов. (износиться в работе) разрабо́таться;

уту́лка ~бі́лася — вту́лка разрабо́талась

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

tuleja

ж. тэх. утулка

Польска-беларускі слоўнік (Я. Волкава, В. Авілава, 2004, правапіс да 2008 г.)