утры́раваць, -рую, -руеш, -руе; -руй; -раваны; зак. і незак., што і без дап. (кніжн.).

Падаць (падаваць) у перабольшаным выглядзе, сказіць (скажаць) залішнім падкрэсліваннем якіх-н. бакоў, рыс у чым-н.

Факт праўдзівы, але ўтрыраваны.

|| наз. утры́раванне, -я, н. і утрыро́ўка, -і, ДМ -ўцы, ж.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

утры́раваць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, незакончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. утры́рую утры́руем
2-я ас. утры́руеш утры́руеце
3-я ас. утры́руе утры́руюць
Прошлы час
м. утры́раваў утры́равалі
ж. утры́равала
н. утры́равала
Загадны лад
2-я ас. утры́руй утры́руйце
Дзеепрыслоўе
цяп. час утры́руючы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

утры́раваць

дзеяслоў, пераходны/непераходны, закончанае трыванне, незваротны, 1-е спражэнне

Будучы час
адз. мн.
1-я ас. утры́рую утры́руем
2-я ас. утры́руеш утры́руеце
3-я ас. утры́руе утры́руюць
Прошлы час
м. утры́раваў утры́равалі
ж. утры́равала
н. утры́равала
Загадны лад
2-я ас. утры́руй утры́руйце
Дзеепрыслоўе
прош. час утры́раваўшы

Крыніцы: dzsl2007, krapivabr2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

утры́раваць сов. и несов. утри́ровать

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

утры́раваць, ‑рую, ‑руеш, ‑руе; зак. і незак., што і без дап.

Падаць (падаваць) у перабольшаным выглядзе; сказіць (скажаць) давядзеннем чаго‑н. да крайнасці. Утрыраваць думку. □ — «Як табе служыцца, з кім табе дружыцца?» — весела прадэкламаваў сын і гэтак жа весела адказаў: — Добра, бацька.. Не трэба многа думаць. Усё робіш па камандзе... — Не ўтрыруй, калі ласка. Ты не бяздумны аўтамат. Шамякін.

[Ад фр. outrer.]

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

утры́раваць кніжн. übertréiben* vt, überspítzen vt, ǘberbetonen vt

Беларуска-нямецкі слоўнік (М. Кур'янка, 2010, актуальны правапіс) 

утры́раваць

(фр. outrer)

падаваць у перабольшаным выглядзе; скажаць з’яву залішнім падкрэсліваннем аднаго якога-н. яе боку, рысы.

Слоўнік іншамоўных слоў (А. Булыка, 1999, правапіс да 2008 г.)

утры́раваць

(фр. outrer)

падаваць у перабольшаным выглядзе, скажаць з’яву залішнім падкрэсліваннем аднаго якога-н. боку, рысы.

Слоўнік іншамоўных слоў. Актуальная лексіка (А. Булыка, 2005, правапіс да 2008 г.)

утри́ровать сов. и несов. утры́раваць;

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

утры́равацца, ‑руецца; незак.

Зал. да утрыраваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)