утро́йвацца

дзеяслоў, непераходны, незакончанае трыванне, зваротны, 1-е спражэнне

Цяперашні час
адз. мн.
1-я ас. - -
2-я ас. - -
3-я ас. утро́йваецца утро́йваюцца
Прошлы час
м. утро́йваўся утро́йваліся
ж. утро́йвалася
н. утро́йвалася
Дзеепрыслоўе
цяп. час утро́йваючыся

Крыніцы: krapivabr2012, piskunou2012, sbm2012, tsblm1996, tsbm1984.

Граматычная база Інстытута мовазнаўства НАН Беларусі (2025, актуальны правапіс)

утро́йвацца несов.

1. утра́иваться, трои́ться;

2. страд. утра́иваться; см. утро́йваць

Беларуска-рускі слоўнік, 4-е выданне (2012, актуальны правапіс)

утро́йвацца, ‑аецца; незак.

1. Незак. да утроіцца.

2. Зал. да утройваць.

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

утро́іцца, 1 і 2 ас. не ўжыв., -о́іцца; зак.

Павялічыцца ўтрая, патроіцца.

Намаганні ўтроіліся.

|| незак. утро́йвацца, -аецца; наз. утро́йванне, -я, н.

|| наз. утрае́нне, -я, н.

Тлумачальны слоўнік беларускай літаратурнай мовы (І. Л. Капылоў, 2022, актуальны правапіс)

утра́иваться возвр., страд. патро́йвацца, утро́йвацца.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

treble2 [ˈtrebl] v. патро́йваць; патро́йвацца; утро́йваць; утро́йвацца;

Expenses have trebled. Расходы выраслі ўтрая.

Англійска-беларускі слоўнік (Т. Суша, 2013, актуальны правапіс)

трои́ться

1. (увеличиваться втрое) траі́цца, утро́йвацца, патро́йвацца;

2. (разделяться натрое) траі́цца;

коне́ц кана́та трои́тся кане́ц кана́та тро́іцца;

в глаза́х трои́тся у вача́х траі́цца;

бу́квы троя́тся лі́тары трая́цца;

3. страд. траі́цца, стро́йвацца, утро́йвацца, патро́йвацца; см. трои́ть.

Руска-беларускі слоўнік НАН Беларусі, 10-е выданне (2012, актуальны правапіс)

траі́цца, троіцца; незак.

1. Раздзяляцца на тры часткі. Канец каната троіцца.

2. Утройвацца, павялічвацца ў тры разы (пра бачныя прадметы). На шырокім тапчане... заблішчэла сякера. Яна дваілася і траілася ў .. вачах [Тамаша]. Бядуля.

3. Зал. да траіць.

•••

Траіцца ў вачах (звычайна безас.) — тое, што і траіцца (у 2 знач.).

Тлумачальны слоўнік беларускай мовы (1977-84, правапіс да 2008 г.)

Траі́цца ’раздзяляцца на тры часткі’, ’утройвацца, павялічвацца ў тры разы’ (ТСБМ), укр. трої́ти(ся), рус. трои́ть(ся), польск. troić się, н.-луж. tšojś, в.-луж. trojić, славен. trojíti ’дзяліць на тры часткі’, ’павялічвацца ў 3 разы’, серб. тро̀јити (се). Прасл. *trojiti () утворана ад асновы *troj‑ зборнага лічэбніка *trojі (м., ж. р.), *trojе (н. р.) ’трое’, які развіваўся (пад уплывам *dъvojь) з і.-е. *trei̯ó‑ ’трое’ < *tréi̯es ’тры’ (Покарны, 1092; Сной₂, 786). Сюды ж траі́ць ’дзяліць на тры часткі’, ’злучаць у адно з трох’ (ТСБМ).

Этымалагічны слоўнік беларускай мовы (1978-2017)